ตั้งให้เร็ว ถ้าตกเพราะเห็น

เฝ้าดู เฝ้าดู
เห็นแล้ว เห็นแล้ว

ตกแล้ว ตกอีก แล้วก็ตกอีก
ตั้งไปกี่รอบแล้วหว่า
ตก 100 ครั้ง ตั้งใหม่ 100 หน
นึกในใจ ตกได้ตกไป

พระอาจารย์ไพบูลย์ ว่ามันเปลี่ยนอารมณ์

ตอนแรกนึกเถียง
ตกแล้วตั้งใหม่
แล้วทำไมมันตกอยู่นั่นล่ะ
เรื่องราวเดิมๆ สถานการณ์เดิมๆ มันมาถึง ก็ตกกันอยู่ร่ำไป
ตกแล้ว ตั้งใหม่ มาอีกแล้วก็ตกอีก ตั้งใหม่แล้วไงล่ะ

มีเพื่อนถามว่า งั้นเหมือนตั้งจนกว่าเราจะทำใจได้ใช่มั้ย
เคยบอกเพื่อนไปว่า คงงั้นมั้ง
น่าจะต้องตอบตัวเองว่าเวลาเจออีกที มันตกมั้ย
delay ของการตก มันน้อยลงมั้ย
ตั้งจน delay มันน้อยลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง มันไม่ตก มั้ง
แต่ถ้า เจอกี่ที กี่ที ก็ตก ตกแรงพอๆ กันแถมบางทีก็แรงขึ้นไปอีก
นี่ท่าทางจะต้องตั้งเป็นคำถามกับตนเองว่าตั้งใหม่จริงหรือ

แต่แอบเถียงต่อในใจ
เอ แล้วมันต่างกับ positive thinking ไงหว่า
ถ้าเห็นแล้ว เห็นเหตุชัดแล้ว ว่าตกเพราะอะไร
แล้วไม่แก้ไขที่เหตุ พร่ำแต่ตั้งใหม่ ๆ
positive thinking positive thinking
ผ่านไป ผ่านไป
ตั้งแล้วตกอีก ท่าจะเป็นพันเป็นหมื่นหนกระมัง

ปัญญาน้อย ปัญญาน้อย
ตั้งใหม่เป็นเพียงการหลุดออกจากอารมณ์ที่ตก
หันไปจับอารมณ์ใหม่ คือ กายที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ปัญญา ยังไม่ทันเกิดเลย
ดันหันไปจับกับอารมณ์ใหม่ คือ สิ่งที่เห็น
เห็นฉันเซ็ง..ทำไมฉันเซ็งได้ขนาดนี้
เห็นฉันเศร้า..ทำไมฉันเศร้าได้ขนาดนี้
เห็นฉันทุกข์..ทำไมฉันทุกข์ได้ขนาดนี้
เห็นฉันวุ่นวาย..ทำไมฉันเป็นได้ขนาดนี้
ไม่ชอบ ไม่ชอบ ไม่ชอบ

เห็นแล้ว...เหตุของตกแล้วตกอีก
สติมาปัญญาเกิด ตรงนี้เอง