เชื่อมโยง โลก..ขัดแย้งก่อนสมดุล

จิตเกิด
...เห็นกิเลสคน วิ่งวุ่น กับเรื่องเก่าๆ แต่สถานการณ์ใหม่ๆ
จิตเกิด
...เห็นกิเลสคน ที่ยังตื่นเต้นกับปัญญาโลกๆ

พอเห็นคนอื่น...แล้วจิตเกิด
จึงเห็นตนเอง...พบอัตตาของตัวกูว่า
มันไม่แค่เห็น
จิตมันเกิด...เพราะตัวกูมันอยากจะสั่งจะสอน

แล้วพบว่า...ตัวกูไม่สามารถเชื่อมโยงโลกภายในตัวเอง ร่วมกับคนอื่นได้
ศิลปะในการ เชื่อมโยงให้มันละเมียดละไมมีไม่พอ

เห็นทาง...ทำอย่างไร
ทางของใครของมัน โลกของใครของมัน
เชื่อมโยงให้เห็นกันและกันเป็นหนึ่ง
เขาได้แค่ไหนก็แค่นั้น
เราได้แค่ไหนก็แค่นั้น
ปัญญาจะเกิดทั้งเขาและเรา ไม่ขัดแย้ง

ยังทำไม่ได้...ตัวกูแรงกว่า
จึงได้แต่เห็นกิเลสของเขา และเห็นอัตตาตัวเอง เป็นส่วนๆ

ครูบาอาจารย์ว่า... อย่าเปรียบเทียบกับกิเลสคนอื่น
มหาเมตตานะ หากทำให้เขาพบว่าทำไมเขายังแยกส่วน

อ้อ ...นี่เป็นการฝึกตน
เริ่มต้นกับการดับความอยากสั่งอยากสอน
เข้าใจ แล้ว..
ละวางอัตตาตัวเอง
เชื่อมโยงต่อโลกกับเขา ทั้งเขาและเราต่างต้องเข้าใจโลกสมมติ เพียงเข้าใจเปลือก
แล้วเข้าใจกระพี้ แล้วเราจะเลาะเปลือก เลาะกระพี้ เป็นชั้นๆ
จึงมีโอกาสเชื่อมโยงให้ถึงแก่น ทั้งเขาและเรา

เป็น ขันธ์ที่ 10 ของนักปฏิบัติอย่างนี้นี่เอง...
ครูบาอาจารย์ว่า..
จะเอาแต่ปัญญาชั้นสูง แต่ไม่เข้าใจฐานของจิต
คำถามว่าทำไมคนต้องอย่างนั้นอย่างนี้เพราะไม่เข้าใจฐานของจิต

และ...อันนี้นี่เองเหตุแห่ง...อัตตาของกู

ก็คงต้องทำ ทำ และทำให้เข้าไปในใจให้จิตยอมรับ
..ละได้เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น คงเข้าใจ